- zatrzymać się w miejscu
- • stop dead
Słownik polsko-angielski dla inżynierów. 2013.
zatrzymać się w miejscu
Look at other dictionaries:
zatrzymać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zatrzymywać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czas stanął [zatrzymał się] (w miejscu) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatrzymać się — Czas zatrzymał się w miejscu zob. czas 7. (Gdzieś) czas się zatrzymał zob. czas 10. Ktoś zatrzymał się jak wryty zob. wryć. Zatrzymać się w pół drogi zob. droga 34 … Słownik frazeologiczny
zatrzymywać się – zatrzymać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przestawać się poruszać (iść, biec, jechać, toczyć się, przesuwać itp.) w jakimś kierunku; stawać w miejscu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Autobus zatrzymał się na przystanku. Zatrzymać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatrzymać — dk I, zatrzymaćam, zatrzymaćasz, zatrzymaćają, zatrzymaćaj, zatrzymaćał, zatrzymaćany zatrzymywać ndk VIIIa, zatrzymaćmuję, zatrzymaćmujesz, zatrzymaćmuj, zatrzymaćywał, zatrzymaćywany 1. «powściągnąć kogoś, coś w biegu, w ruchu, uniemożliwić… … Słownik języka polskiego
zatrzymywać się — Czas zatrzymał się w miejscu zob. czas 7. (Gdzieś) czas się zatrzymał zob. czas 10. Ktoś zatrzymał się jak wryty zob. wryć. Zatrzymać się w pół drogi zob. droga 34 … Słownik frazeologiczny
zaczepić — dk VIa, zaczepićpię, zaczepićpisz, zaczepićczep, zaczepićpił, zaczepićpiony zaczepiać ndk I, zaczepićam, zaczepićasz, zaczepićają, zaczepićaj, zaczepićał, zaczepićany 1. «umocować coś na czymś, przymocować do czegoś zahaczając, przypinając zwykle … Słownik języka polskiego
utknąć — dk Va, utknę, utkniesz, utknij, utknął, utknęła, utknęli, utknąwszy utykać ndk I, utknąćam, utknąćasz, utknąćają, utknąćaj, utknąćał 1. «zatrzymać się nie mogąc dalej jechać, poruszać się; uwięznąć, ugrzęznąć w czymś» Autobus utknął w zaspach.… … Słownik języka polskiego
osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
ustać — I dk, ustanę, ustaniesz, ustanie, ustań, ustał ustawać ndk IX, ustaję, ustajesz, ustaćwaj, ustaćwał 1. «przestać trwać, zakończyć się, urwać się, przeminąć» Ulewa, wiatr, śnieg ustaje. Stukanie do drzwi nie ustawało. Krwawienie ustało.… … Słownik języka polskiego
postój — m I, D. postójstoju; lm M. postójstoje, D. postójstojów a. postójstoi 1. «zatrzymanie się na pewien czas, np. dla odpoczynku w drodze, w marszu; przerwa w podróży, zatrzymanie się, stanie pociągu, samochodu, statku lub innego pojazdu» Zatrzymać… … Słownik języka polskiego
